De laatste dag, in Dubrovnik

Vanmorgen hebben we de auto terug gebracht naar de verhuurmaatschappij op het vliegveld. In principe had het ook gisteren gekund want we hebben hem gisteren ook niet meer gebruikt. Het vliegveld ligt hier ongeveer 5 kilometer vandaan, dus je bent er zo. Het inleveren ging snel, daarna hebben we kaartjes gekocht voor de shuttlebus die reizigers naar Dubrovnik brengt. Na 20 minuten vertrok die bus richting de stad, het duurde wel een stuk langer dan gisteren want vandaag stond er een hele file voor de stad.

We hebben nog wat rondgelopen in de zijstraten van Dubrovnik.

Onderweg lag er een prachtige poes te soezelen:

Ook hebben we het Franciskaner klooster bezocht.

In het klooster hebben ze een granaatinslag gemarkeerd.

Ik heb nog een grappige tas gekocht die ik onder het genot van een kopje koffie bij Lokanda Peskarija nog eens bewonderd heb ;)

Bij Lokanda Peskarija hebben we alleen koffie gedronken maar niet gegeten, het was er redelijk massaal en we hadden een goed adres gekregen van Robert van het appartement. Bij Taj Mahal hebben we Bosnisch gegeten en dat was ook erg lekker :).

Morgenvroeg zou Robert ons naar het vliegveld brengen om half 6, maar dat was hem toch te vroeg ;), hij heeft nu een vriend gevraagd die onszal brengen.

Na bijna 1400 kilometer te hebben gereden hebben we veel moois gezien van Kroatië. Het was zeker de moeite waard.

Volgend jaar staat Amerika (ook) weer op ons programma, daar hebben we ook erg veel zin in :).

Dubrovnik

Vanmorgen zijn we van Stella Maris uit met de lokale bus naar Dubrovnik gegaan. De eigenaresse van Stella Maris was overigens erg aardig en heeft ons info gegeven over het vervoer. Ook mochten we onze bagage bij haar laten en heeft ze de bagage aan Robert van Fox Appartments overgedragen toen hij ons appartement vrij had.

Vandaag was het een beetje bewolkt, wat overigens heel fijn was om de stad te bezoeken, het was ongeveer 25 graden. Op de foto’s ziet het er wat donkerder uit dan wij eigenlijk hebben ervaren, dat is wel jammer, want het is prachtig om te zien.

Met de bus naar Dubrovnik is een handige manier, je stapt hier om de hoek op op bus nummer 10 en ongeveer 35 minuten later stap je bij Old Town uit. Het kost maar 20 Kuna enkele reis p.p, dat is ongeveer € 2,60. Parkeren was overal een probleem, maar in Dubrovnik zeker, het was er nu ook erg druk, gezwegen van juli of augustus. In de bus moesten we staan, en onderweg kwamen er nog meer mensen bij, dus je moet wel in staat zijn om een half uurtje te staan J.

Daar aangekomen hebben we eerst tickets gekocht om over de “city walls” te lopen. De stadsmuren rondom Dubrovnik zijn ongeveer 2 kilometer lang met een verschillende dikte. Aan de landzijde zijn de muren 4 tot 6 meter dik en aan de zeezijde 1.5 meter tot 3 meter. Hieruit kan men opmaken dat de grootste dreiging voor de stad van land af kwam. De hoogte varieert ook, op sommige plaatsen bereiken de muren een hoogte van 25 meter.

Je hebt er een prachtig uitzicht over de stad en ook over de zee.

Morgenvroeg brengen we eerst de auto naar het vliegveld, dat hier een paar kilometer vandaan ligt en dan gaan we van daaruit met een shuttlebus weer naar Dubrovnik toe. De laatste dag weer van deze vakantie, woensdag gaan we vroeg in de morgen weer terug naar huis. Wat vliegt de tijd…

Van Korcula eiland naar Cavtat

Vanmorgen hebben we afscheid genomen van Marijanna van het appartement. Haar man heet Zeljko Nobilo en maakt souvenirs, we kregen van haar ook een huisje nagemaakt met de steentjes die ze hier vaak gebruiken voor de huizen. Dat krijgt een plaatsje in onze vitrinekast. We waren erg tevreden over het appartement, heel groot en zeer schoon en erg mooi gelegen met uitzicht over de zee. Bovendien was Marijanna een erg leuke vrouw, een lachebekje. Het appartement was pas sinds kort afgekomen dus met een website zijn ze nog bezig.

We zijn met de ferry van 11:00 uur weer overgestoken naar Orebic op Peljesac schiereiland, zo waren we ook gekomen. Omdat het inmiddels donker was toen we in Orebic aankwamen zagen we pas hoe mooi Peljesac was toen we er weer wegreden. Echt schitterend, heel veel wijnranken en de bergen op de achtergrond. Dit schiereiland is als eiland veel mooier dan Korcula eiland wat ons betreft, maar Korcula stad zelf is wel ontzettend mooi en mag je eigenlijk niet missen.

In het plaatsje Ston zijn we gestopt om rond te kijken en wat te eten. In Ston wordt zout gewonnen, in het verleden was zout heel veel geld waard, zoveel dat er een hele grote muur werd gebouwd om het zout te beschermen.

De muur is enorm, de tweede grote muur na de Chinese muur, omdat het zo warm was zijn we er ook niet opgegaan, er was niemand die dat deed overigens, veel te warm.

Het heeft deze zomer in dit gebied maar één dag en een keer een dag een half uur geregend. Dat is heel goed voor de wijn maar slecht voor de olijfbomen hebben we geleerd. Na een zakje zout te hebben gekocht vervolgden we onze weg naar Cavtat, dat ligt een paar kilometer onder Dubrovnik. We zijn langs de kustweg gereden, en deze is echt prachtig, je ziet de ene na de andere prachtige vergezichten, die niet op een foto passen. Je moet het echt zelf gezien hebben, het past gewoon niet op een foto.

In Cavtat aangekomen bij Stella Maris hebben we de koffers daar voor 1 nacht neergezet want de volgende en laatste 2 nachten blijven we bij de overburen, Fox Apartments. Ik had van thuis uit Fox Appartments geboekt voor de laatste 2 nachten omdat hier in de buurt alles snel vol zit. We waren 1 dag eerder hier dan vantevoren ingeschat, voor die nacht extra zat Fox vol maar regelde voor ons bij Stella Maris die nacht extra, goed geregeld van Robert.

Toen naar het centrum om rond te wandelen en te eten en daarna naar bed, maar eerst het verhaaltje en de foto´s. Morgen en overmorgen gaan we naar Dubrovnik toe, de parel van de Adriatische zee zeggen ze, we gaan het zien morgen!

Rondrit over Korcula eiland

Gisteren hebben we de hele dag aan het Przina “strand” gelegen. Hier moet je je geen enorm mooi strand bij voorstellen, hier vinden ze het heel wat, maar voor onze begrippen is het toch meer een klein stukje zand met rotsen maar dan wel bij een mooie zee.

Vandaag hebben we een rondrit gemaakt over het eiland, het eiland is ongeveer 47 km lang en 7 km breed. We zijn eerst naar Puptnatska Luka beach gereden, dit is het mooiste strand volgens de ingewijden.

Het ligt in een mooie baai, maar is ook niet groot en er ligt ook wel rommel langs het strand. Morgen gaan we daarom gewoon weer hier dichterbij.

Daarna zijn we naar Vela Luka gereden, helemaal aan de westkant van het eiland. Daar hebben we wat gegeten en toen bij een toeristenkantoor gevraagd wat we onderweg nog gemist zouden kunnen hebben. Dan konden we dat op de terugweg nog meepakken. Op mijn vraag “did we miss something on our way to Vela Luka” was het antwoord “not really”. Dat geeft toch te denken zo’n antwoord als je bij een toeristenkantoor werkt… ;). Maar feitelijk had ze wel gelijk, de natuur is mooi, veel wijnranken en olijfbomen, maar de dorpjes stellen niks voor.

Wij vinden dat je niks gemist hebt als je alleen Korcula stad bezoekt, de stad is erg mooi en zeker het bezoeken waard.

Wat ons nog opviel is dat je hier nog heel veel oude Renaults 4 ziet rondrijden, heel erg leuk.

Wij wandelden vanavond ook weer in de stad en hoorden muziek uit de kathedraal komen, toen we gingen kijken bleek daar een groep aan het oefenen te zijn.

Het klonk echt schitterend, wij vroegen aan mensen wanneer zij daar kwamen optreden. Blijkt dat morgen het Korkyra Baroque Festival begint voor een week en dat deze groep morgenavond optreed om 9 uur. Er waren nog kaartjes te koop, dus wij even nagedacht en toen kaartjes gekocht bij een toeristenkantoor. Ik ben erg benieuwd want het klonk erg mooi, de groep heet “Arte dei suonatori” zij komen uit Polen. De volgende keer horen jullie hoe het was! J

Van Orebic naar het eiland Korcula

Het plaatsje Orebic heeft een erg leuk haventje met mooie huizen.

Vanmorgen zijn we om half 11 met de ferry van Orebic naar het eiland Korcula gegaan, dit was een korte overtocht van maar 20 minuten.

In Korcula aangekomen moesten we op zoek naar een appartement. Dat werd een lachwekkend tafereel ;).

We zijn eerst Korcula stad ingereden, maar ook daar is parkeren een beetje een probleem. We zijn wel gaan kijken bij een appartement maar het was geen 4 nachten meer vrij. We zijn toen snel de stad uit gereden en richting Lumbarda (strandplaats) gereden, deze plaats ligt maar een kilometer of 5 van Korcula stad vandaan. Daar bij een appartement gevraagd of ze een kamer vrij hadden, maar nee, het zat vol.

Ineens uit het niets kwam een jongen op een brommertje aangereden en vroeg of we een kamer zochten. Zijn moeder had kamers in Lumbarda, dicht bij de zee. Hier staan mensen na de oversteek met een ferry met bordjes in hun handen dat ze kamers hebben dus zo vreemd is dat hier niet. Wij achter de jongen aangereden op zijn brommertje (die inmiddels een vriend achterop had zitten). Kwamen we aan in Lumbarda, maar ik vond het niks, beetje klein en groezelig. Ik voel me dan niet op mijn gemak en moet er niet aan denken dat ik daar 4 nachten moet blijven, pfff. Frans vond het uiteraard wel goed, hihi. We hebben de jongens maar vriendelijk bedankt en zijn verder gereden.

Toen kwamen we bij een hotel dat geen plaats meer had maar wel nog een privé villa wist, de eigenaresse werd gebeld en zij kwam er binnen 5 minuten aan. Wij weer achter de auto aan gereden van de vriendelijke mevrouw. Komen we daar aan, niks geen internet, mogelijk nog groezeliger dan bij de brommer jongens. Dit weer aan de vrouw verteld, wacht zegt ze, ik bel. Pffff, wat een gedoe zeg, maar zij wist een appartement met internet in een nieuw huis, dat bracht al wat meer geruststelling met zich mee J. Zou deze dan wel goed zijn?

Een meisje dat daar toevallig met haar kinderen was reed voor ons met de auto van de vriendelijke vrouw, ik dacht al hoe vaak moeten we nog achter iemand aan rijden J… Maar bij het bedoelde appartement aangekomen bleek driemaal is scheepsrecht wel te bestaan. In een mooi huis met prachtig uitzicht over de zee hadden ze 2 opties, een klein appartement voor € 40,00 per nacht of een groot voor 5 personen voor € 60,00 per nacht. De keuze was snel gemaakt, we hebben nu een grote keuken, modern, zitkamer eraan met hoekbank en tv, 2 slaapkamers en 2 badkamers, haha, niet dat we die nodig hebben maar het verschil met het kleine appartement was wel erg groot. Het meisje met de kinderen bleek een dochter te zijn van de vrouw des huizes. Eind goed al goed met de overnachtingen op Korcula…

Soms is vooraf boeken toch idealer, maar als je niet precies weet welke route je gaat volgen en als je dan flexibel wil zijn dan moet het soms op deze manier J.

Korcula stad is een mooie oude stad, Marco Polo zou hier geboren zijn, hij is een Venetiaan, en in die tijd viel Korcula onder Venetië, men neemt daarom aan dat het ook klopt.

Veel mensen hier hebben schijnbaar de achternaam Polo. Hier zijn de overblijfselen van zijn geboortehuis te zien:

Morgen en overmorgen gaan we aan één van de stranden liggen en misschien dat we zaterdag een dag naar het eiland Hvar gaan.

Dat horen jullie de volgende keer weer, groetjes Frans & Jolanda.

P.s.: wat ons ondertussen is opgevallen:

- je hoort hier bijna alleen maar jaren 80 muziek (leuk voor ons ;))

- alle toiletten hebben wc-papier én zelfs zeep én zelfs handdoekjes

- dat de obers of verkopers soms letterlijk met hun ogen rollen als je niet snel genoeg weet wat je wil bestellen (en dat is dan voor onze begrippen heel erg snel)

- dat Italianen inderdaad echt geen fatsoen hebben en dat de Kroaten dat hier ook weten

- dat je heel veel bakkertjes hebt, meerdere op één straat zelfs en dat Kroaten overal brood bij eten

- dat ze ook heel veel ijs verkopen en dat dit heel erg lekker is, zo lekker dat we soms 2 ijsjes per dag eten

- dat er nog veel drank thuis gestookt wordt en dat we hier van de mevrouw van het appartement ook een fles zelfgemaakte wijn hebben gekregen (in een fles mineraalwater), deze fles gaat achter de fles van Nena open J

Van Baska Voda naar Mostar naar Orebic

Gisteren hebben we de hele dag op het strand in Baska Voda gelegen. Vanmorgen zijn we om half 10 op weg naar Bosnië-Herzegovina vertrokken om Mostar te bezoeken. We reden eerst een stukje omhoog naar Brela en toen via het mooie Biokovo gebergte richting Bosnische Grens.

We moesten onze paspoorten laten zien voor het verlaten van Kroatië en het binnenkomen van Bosnië (vlak achter elkaar). Ik had al gelezen dat je de hele dag met verlichting aan moet rijden en dat je je aan de snelheid moet houden, dus dat hebben we dan ook gedaan. We hebben veel politie gezien onderweg, steeds stonden ze ergens te controleren en hadden ze ook iemand bij zich die op de bon werd geslingerd. De wegen zijn hartstikke goed maar je kunt toch niet hard rijden dus je doet er wel een tijdje over. We hebben onderweg getankt, een broodje gegeten en foto’s gemaakt en zijn rond half 1 in Mostar aangekomen.

Onderweg heb ik -in tegenstelling tot wat ik gelezen had- geen waarschuwingsbordjes voor landmijnen gezien. Omdat niet zeker is dat alle landmijnen weggehaald zijn zouden ze overal waarschuwen om niet de gebaande wegen te verlaten. Dat is wel begrijpelijk natuurlijk maar ik heb de bordjes gemist. Verder staat alles goed aangegeven, soms in cyrillisch schrift, maar altijd ook de naam in het voor ons leesbare schrift erbij. Ook is de gehele weg gewoon geasfalteerd (M6-1) en niet gedeeltelijk gravel, mogelijk is dat al een tijdje geleden. Het is geen snelweg, maar zo staat hij op de kaart ook niet aangegeven. Het is heel goed te doen.

Mostar is de zesde grote stad van Bosnië, rond de bekende Mostar-brug kun je goed de gevolgen van de oorlog zien, gebouwen die beschoten zijn en zelfs gebouwen waar dan ook niemand meer in woont of gebruikt wordt.

De brug is in 1992 door de Serven beschoten en daardoor beschadigd, op 9 november 1993 hebben de Kroaten hem weer beschoten waarbij hij volledig is ingestort. De oude brug was uit 1600 (ongeveer), hij is na de oorlog weer opnieuw opgebouwd en staat nu op de werelderfgoedlijst van de Unesco.

Er is niet heel veel informatie te vinden over de oorlog, wel een kleine fotoreportage in een gebouw bij de brug met een uitgebreide bibliotheek. Ik heb me voorgenomen om erover te gaan lezen als ik meer tijd heb want eigenlijk weet ik er te weinig van en het maakt toch een grote indruk als je rond je kijkt en weet wat zich hier afgespeeld heeft, eigenlijk nog niet eens zo heel lang geleden.

We hebben een paar mooie foto’s van de brug genomen, ook vanaf een terras aan de zijkant van de rivier, hier heb je het beste uitzicht. Ook zijn er een aantal waaghalzen die voor geld van de brug willen springen.

Ze zijn wel opdringerig, ze zeggen gewoon dat iedereen een euro moet betalen en dat ze springen als er 25 mensen betaald hebben. Ik zou zeggen, als je wil springen doe je dat toch lekker, daar hoef ik niet voor te betalen J.

Het was er erg warm, 30 graden, een lieve poes lag uitgeteld op de stenen en liet zich niet storen door de toeristen:

Een andere poes had zich tussen de koopwaar genesteld J:

Weer een andere kwam erg nieuwsgierig steeds dichterbij:

Na een paar uurtjes hadden we onze TomTom weer ingesteld op Kroatië en wel op de plaats Orebic op het schiereiland Peljesac. We zouden wel zien of we die plaats zouden halen of onderweg ergens stoppen om morgen over te gaan naar het eiland Korcula.

Overigens kent TomTom geen plaats in Bosnië maar kan hij wel de weg terug naar Kroatië vinden. We gingen via de M17 weer richting Dubrovnik en kwamen op een gegeven moment weer in Kroatië om een aantal kilometers daarna weer in Bosnië terecht te komen en vervolgens weer in Kroatië te komen. (Langs de kust is een stuk van een aantal kilometer Bosnisch gebied). Weer een paar keren het paspoort laten zien, maar schijnbaar zien we er betrouwbaar uit want de laatste keren mochten we zo doorrijden. Het zal wel geholpen hebben dat we op de achterbank een grote opgeblazen zwemband hebben liggen J.

Volgens Korana mochten we op Peljesac het dorp Drace niet missen want daar hebben ze heerlijke mosselen. Dus ik had mijn zinnen daarop gezet. Maar om daar een appartement te nemen zat er niet echt in, het zag er een beetje shabby uit. Dus Frans wilde verder rijden, het liefst meteen naar Korcula toe.

In de tussentijd kwamen we ergens weer appartementen tegen, daar zijn we op gereden en gevraagd hoe en wat. Lastig lastig allemaal want hij verhuurde alleen voor langere tijd…er was verder niemand, vreemd soms hoor. Maar toen hij vroeg wat we wilden betalen en we € 50,00 zeiden werd hij een stuk enthousiaster, hij liet ons meteen alles zien. Frans vond het wel apart en zei, we betalen dus veel te veel nu en het ligt afgelegen, we rijden gewoon door. Zo gezegd zo gedaan en toen kwamen we toch in Orebic uit.

In bijna het eerste appartement/sobe aanbod zijn we weer opgereden, kwam er een beetje aparte jongen aan, ja voor € 20,00 per nacht heb ik een kamer… Wij kijken, geen tv, geen internet en een douche, nah….hmmm…. maar ik had al OK gezegd. Mammie kwam ineens met een paar handdoeken aanzetten, volgens mij was het al jaren geleden dat er iemand was geweest…

Toen waren we van plan wat te gaan eten, ik zeg tegen Frans, ik weet niet hoor, maar dat appartement zit me niet lekker. Frans teleurgesteld, want ja, voor € 20,00 hè? ;). “Had je dat net niet kunnen zeggen” enz…..hihi. Ik zeg “weet je wat, ik ga hier verderop even vragen”. Kon het daar ook, met tv en internet, een stuk groter en fijnere mensen. Dus eerst de sleutel naar creepy boy en mammie terug gebracht en toen toch echt gaan eten.

Onder het eten hebben we er nog om gelachen, ik zeg “een akelige jongen was dat hoor”, zegt Frans, “och hij was toch best aardig, maar nu je het zegt, seriemoordenaars zijn ook meestal aardig”…

Toen weer terug naar het appartement waar we nu echt wel gingen blijven, met de eigenaren wat gedronken en toen foto’s op de laptop gezet en dit verhaaltje getypt. En nu….geen werkend internet….. Dus dit verhaaltje plaats ik morgen vanuit Korcula, slaap lekker!

Van eiland Brac naar Baska Voda

Gisteren hebben we bij de supermarkt yoghurt, fruit en muesli gekocht en dat hebben we vanmorgen op het balkon lekker opgegeten.

Daarna zijn we nog een keer langs de boulevard in Bol gelopen en hebben nog wat foto’s gemaakt en koffie gedronken. Daarna moesten we helaas afscheid nemen van villa Nena en Bol.

We hebben nog een huisgemaakte wijn gekocht en toen zijn we via Sumartin met een ferry naar Makarska weer het vaste land op gegaan. Wij dachten dat we weer via Supetar naar Split terug moesten en zo met de auto naar de Makarska Rivièra moesten rijden. Volgens Nena hoefde dat echter niet, we konden in het oosten van het eiland rechtstreeks naar Makarska toe. Dat was een goede tip, dus dat hebben we gedaan. Met de kleinere ferry gingen we in 40 minuten weer over.

Makarska was erg druk en wij hadden gisteren besloten dat we in het plaatsje Baska Voda wilden blijven, een badplaats hier in de buurt. Dus we zijn meteen hiernaartoe gekomen. We hadden via Bookings gisteren appartement Vila Adrijana geboekt. Dat wil zeggen, via Bookings gevonden en via de telefoon rechtstreeks geboekt, dat scheelde weer 10%. We blijven hier twee nachten, dan kunnen we morgen hier de hele dag aan het strand liggen.

Vanmiddag hebben we langs de boulevard gelopen en terrasjes gepikt en ijs gegeten.

Zonet hebben we lekker gegeten bij restaurant King. Zo lekker dat we morgenavond weer terug gaan. Nu ga ik de fles wijn van Nena openen, hopelijk zijn de ijsklontjes klaar en dan gaan we voor de tv relaxen (hier is BVN op de tv, helaas nu nog even met Studio Sport, hopelijk zo met iets beters).

Villa Nena in Bol (eiland Brac)

Vandaag toch een klein verhaaltje. Toen we bij Villa Nena aangekomen waren werden we blij verrast, zo mooi was het. We kregen eigengemaakte wijn uit de wijngaard als welkom en hebben gesproken met Nena en onze “buren” die uit Oostenrijk komen.

Het blijkt dat investeerders hier land opkopen en er hotels opzetten. Nena en haar familie hebben er 27 jaar over gedaan om hun huis zo mooi te maken, alles hebben ze stapje voor stapje gedaan. De klanten worden hun eigenlijk afgenomen door de rijke mensen die alles in één keer nieuw uit de grond stampen. We kregen echt respect voor de manier waarop Nena en haar gezin hier werken, zij zijn hier geboren en bouwen alles zelf vanaf het begin op. Dus voor ons is Villa Nena in Bol op het eiland Brac een topper!

Wij hadden appartement 4, dit is erg mooi, super!